سرما زده ام همیشه و سوخته ام ، یک تِکه یخ همیشه افروخته ام

توصیفِ غریبیست ولی باید گفت ، در قطب جنوب زندگی سوخته ام

در حنجره ام بغض فراوان دارم ، پنهان زِ همه دو چَشم گریان دارم

تن پوش بهاری و نقابیست که من ، در پشتِ سرش فقط زمستان دارم
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

از هر چه رفاقت است من بی زارم ، بی زار زِ چهره های مردم دارم

بیچاره کسی که ناکسانند کَسَش ، خوشبخت منم من که خدا شد یارم

دیگر به دلم تلاطم سابق نیست ، مانندِ گذشته قلبِ من عاشق نیست

عاشق زِ چه روشنم چو دیگر حتی ، با خویشتنِ خویش هیچ کسی صادق نیست