خلاصم کن از این بغضم تو تنها راه تسکینی

چه حسی بهتر از این که خودت اشکامو میبینی

خلاصم کن از این دوری بهت نزدیک تر از این شم

پُرم کن از خودت شاید از این دلشوره خالی شم

تو چشمات رو به من بازه من این نگاهو میشناسم

ازم رو بر نگردون که همه دنیامو میبازم

برای لمس آرامش فقط دستاتو کم دارم

بهم حق بده دلتنگم اگه بهونه میارم

من از تنهایی میترسم نذار احساس کنم دوری

تو انگار با همین اشکام داری چشمامو میشوری

گُمم کن توی آغوشت دوباره با تو پیدا شم

تو تنها آرزوم هستی تو باید باشی تا باشم